Drie jaar geleden, 30 april. Die ochtend is Brandon uit zijn kennel gehaald in La Linea, Zuid Spanje. Hij heeft daar zeven jaar gezeten. Ze moeten hem eerst wassen, want hij zit onder het bloed omdat hij die nacht door een slang is gebeten. Hij ondergaat het lijdzaam. Dan wordt hij in een bench gezet en gaat met een paar andere honden in een auto. Ze rijden anderhalf uur naar het vliegveld van Malaga. Na een paar uur wachten gaat hij het bagageruim in. De vlucht duurt een kleine drie uur. Het is inmiddels tegen tien uur 's avonds als hij aankomt op Schiphol. Daar duurt het nog twee uur voor hij 'uitgeklaard' wordt. Vrijwilligers brengen hem naar de uitgang. Daar staan wij te wachten. De benc

De honden zijn het nooit eens met ons tuinontwerp. Na lang zeuren hebben we hen een eigen stuk tuin gegeven van anderhalf bij vier meter. Ze zijn meteen aan de slag gegaan. Eerst werden alle planten en struiken verwijderd en daarna hebben ze heel vakkundig een paar kuilen gegraven. Op warme dagen zakken ze met een zucht van genot in zo'n kuil. 'Heerlijk', zeggen ze, 'zó ziet een fijne tuin eruit!'.

Wat is ie mooi he? Benjamin, onze Oranje Kater. Hij is één van de vijf vaste bewoners van de Klaproos. Sinds hij maandenlang op zolder zat omdat hij zich nog niet veilig voelde in zijn nieuwe thuis, is er veel veranderd. 's Avonds en 's nachts is hij buiten op het erf, overdag ligt hij te slapen op de zolder van de Klaproos. Behalve als ik er ben, want dan komt ie kijken of ik niet toevallig iets lekkers in zijn bakje doe of op de bank ga zitten, want dan wil hij op schoot. Zijn zus Mathilde is nog wat meer uithuizig, maar slaapt overdag ook op haar oude vertrouwde zoldertje. Ze doen het goed, die kanjers uit Rockanje (daar komen ze oorspronkelijk vandaan).

We hebben het erg gezellig op Erve Knots de afgelopen weken. Het bevalt mij heel best om zoveel thuis te zijn. De honden vinden het geweldig, er is de hele dag door tijd voor knuffels, 's ochtends hoef ik niet gehaast weg en we hebben tijd om uitgebreid te koken. En passant hebben Dick en ik weer een grote opruimactie achter de rug. In huis hebben we van een kamer die we gebruikten als magazijn voor boeken en hondenvoer weer een slaapkamer gemaakt en in de Klaproos (het 'bijhuisje') hebben we van een kleine slaapkamer nu een magazijn gemaakt voor kantoorspullen. Ons huis is nu helemaal een huis en de Klaproos is nu helemaal kantoor. Als ik één ding heb geleerd van de afgelopen weken is het d

Ons oude Miesje woont nog vol levenslust op Erve Knots. We schatten haar op minstens vijftien jaar. Mies woonde hier namelijk al lang voordat wij er kwamen. Ze had al heel wat nestjes kittens gehad. Toen wij hier kwamen was ze zwanger van Weide en Bella. Daarna is ze gesteriliseerd. Wel zo rustig, vond Mies. Mies is altijd bezig, maar in de middag doet ze graag een dut in de plantenbak.

Het is druk bij de vijver. Met dit mooie weer worden er extra veel baantjes getrokken. Mochten jullie denken; 'Hé, waar is gansje Aafje?' ...... Die zit verstopt tussen het groen op tien eieren. De ganzen zijn de enige vogels die hier mogen broeden, want er is in al die jaren uit honderden eieren maar één kuiken gekropen. Dat was Junior. Onze grote trots. Hij is maar een jaar oud geworden omdat een vos hem opat. We hopen van harte op nog een Junior, maar daarvoor duurt het eigenlijk al te lang.

Ousi woont nog steeds op het erf, maar de toenadering tot Ollie en vrouw Holle vlot nog niet erg. Het helpt niet dat Ousi het nodig vindt om Ollie af en toe in zijn billen te bijten. Ollie schrikt zich dan te pletter en Vrouw Holle komt toesnellen om Ousi weg te jagen. Het stelt nauwelijk iets voor wat ze doet, maar het bevordert de integratie niet. 's Avonds heel laat kruipt ze stiekem bij de grote varkens in het stro (op een veilige afstand) of ze slaapt in de werkplaats in het hooi. Ze heeft het enorm naar haar zin aan deze kant van het hek en als ze zich nou wat beter gaat gedragen weet ik zeker dat ze welkom is bij de grote varkens. Voorlopig geniet ze volgens mij nog teveel van een bee

De pelletkachel staat weer uit. Van begin april tot begin oktober hoeven we geen houtkorrels te stoken. Warm water krijgen we via elektriciteit die we opwekken op twee daken. Prima geregeld, heel energiezuinig. Voor de katten is het minder leuk. Die liggen o zo graag op de warme pelletketel. In de winter liggen er wel eens vier tegelijk op. Nu moeten ze helemaal naar buiten om een plekje in de zon te zoeken. Pippi ligt nog even moed te verzamelen om de barre tocht naar buiten te maken.

Hij doet het weer! Onze sierappel in bloei.

Eddy heeft misschien wel de meeste bijnamen van al onze dieren. Hier komen ze: de Generaal, de Burgemeester, Shrimp, Ed Kroket, Eddemans, kefkever, de heer K. Nakworst (oftewel Karel Nakworst) en Eddeke. Ik vergeet er vast nog wel een paar, maar deze zijn de meest gebruikte. Hoe komt een hond aan zoveel bijnamen? Tja, daar moet je een actief, gek, druk, lief, ondeugend hondje voor zijn. Ed maakt het niet uit hoe we hem noemen. Als ie maar met zijn kleedjes en kussens rond mag sjouwen, balletjes van Lara mag jatten, lekkere brokjes krijgt en véél knuffels. Dan hoor je hem nergens over, zegt ie.

Lara heeft het goed tussen de zes reuen. Sinds Melua er niet meer is, is ze de enige teef. Ze heeft nog steeds veel privileges. Ze is de enige die bij ons boven mag slapen. Ze is trouwens ook de enige die de trap op durft, dus dat is makkelijk. Ze is de enige die mee gaat wandelen en altijd bijrijder mag zijn als Dick boodschappen gaat doen. Het lijkt bijna positieve discriminatie. Lara vindt dat terecht. Ze voelt zich ver verheven boven de rest en doet nog wel eens kattig tegen de jongens. 'Die mannen zijn rare wezens' zegt ze, 'als je ze niet regelmatig terechtwijst, krijgen ze teveel praatjes.' Ze heeft geluk dat de mannen zulke lieve sullen zijn, want anders had ze al lang een pak slaag

Vandaag, tien jaar geleden gingen we met een veewagen naar Limburg om daar Missy, Pebbles, Vlekkie, een groepje kippen en het geweldige haantje Francois op te halen. Vijf uur later liepen ze op ons erf. Het begin van Erve Knots! Er zouden nog bijna 150 dieren volgen. Tien jaar lief en leed met onze dieren. Het hele groepje uit Limburg is er niet meer, maar ze hebben een onvergetelijke indruk achtergelaten. Wat hebben we het goed (gehad) met z'n allen. Het kost ons letterlijk bloed, zweet en tranen en een heleboel geld, maar het is ons alles waard. We hadden plannen voor een feestje, maar dat valt in duigen door Corona. Wie weet doen we het volgend jaar alsnog, want wat ons betreft is dit het

De pony's mogen al af en toe in de wei. Dan bedoel ik de wei naast ons huis, waar gras staat. Op de een of andere manier groeit alles hier slecht of langzaam en dus moeten we voorkomen dat ze in een week alles kaal eten. Ze mogen dus maar eens in de paar dagen voorlopig en dat vinden ze niet leuk. 's Ochtends staan ze enthousiast voor de poort en kijken ons lief aan. Als het feest dan niet doorgaat, lopen ze stampvoetend terug naar de ruif. Op de dagen dat het wel mag, wordt er eerst uitgebreid rondgerend en daarna gaan de koppies aan de grond om daar tot drie uur te blijven. Dan krijgen ze brokjes en gaan terug naar het kale weitje waar de geiten en schapen lopen. Dat is ook wel weer leuk e

Wat is de lucht mooi blauw de laatste tijd. Ik las dat dat ook komt doordat er niet of nauwelijks vliegverkeer is. Vliegtuigen zorgen voor strepen in de lucht en die waaieren dan uit tot een soort vage bewolking. Van ons mag dit zo blijven, wij gaan toch nooit op vliegvakantie. Vrouw Holle en Ollie houden namelijk niet van vliegen.

Als het baasje naar de keuken gaat, dan gaan wij natuurlijk mee. Het zou kunnen zijn dat er wat lekkers te halen valt.

Dit is Zusje. Om de een of andere reden noemen we haar altijd Kneup. Kneup woonde hier al voordat wij hier kwamen. Ze slaapt iedere nacht bij mij op mijn kussen. Kneup heeft kattenziekte. Een naar virus dat nooit helemaal weg zal gaan en ze heeft het omdat ze als kitten niet ingeënt is. Op dit moment is ze weer flink verkouden, maar dat kan zomaar weer omslaan in maanden geen last hebben. Vandaag lag ze lekker in de zon en was zich van geen virus bewust, gelukkig maar.

Lekker in de zon. Buik vol, herkauwen. Wie doet me wat? Kaat is tevreden. Wij maken onze dagen vol met kleine klusjes: sloten smeren, ruiven maken, put leeghalen, konijnenhokken van nieuw stro voorzien, cavianageltjes knippen. We vermaken ons wel in de lock down.

Arnold is still going strong. Arnold loopt heel moeilijk en dus voeren we hem apart van de andere eenden, want anders krijgt hij niets mee. Twee keer per dag krijgt hij een bakje graan waar al water bij zit, dat slobbert lekker makkelijk weg. Daarnaast een paar slablaadjes. Hij vindt het heerlijk en kijkt er altijd reikhalzend naar uit. Het is wel zaak om te zorgen dat de andere eenden het niet zien, want dan jagen ze Arnold weg bij het bakje lekkers. Arnold snapt dat helemaal en sinds kort verstopt hij zich alvast achter een hooibaal, zodat hij hij rustig kan eten. Hij weet dat wij weten waar hij zit en zo is het een prachtig spel geworden. Als ik niet snel genoeg kom, zie ik hem achter de

Wég schuilplaats voor vogels, schaduw voor schapen, thuis van vele insecten. Om ons heen zijn strakke weilanden, overal hetzelfde gras, alles rechttoe rechtaan. Er stond één lange rij struiken, die het monotone landschap onderbraken en een beetje diversiteit brachten. Vanochtend zijn ze uit de grond gerukt. Ik hoop dat het voor een goed doel is, want dit is een groot offer.

Onze prachtige, stoere Pirelli (Piri) is er niet meer. Hij is bijna 17 geworden. Een paar maanden geleden heeft hij een ontsteking in zijn ingewanden gehad en daar is hij van hersteld, maar hij bleef mager en werd blind. Heel langzaam ging het minder goed met hem, hoewel de eetlust bleef en zijn behoefte aan knuffels ook. Hij was mijn persoonlijke kapper, want wat heeft hij vaak mijn haar in een nieuw model gelikt. Piri kwam hier ruim zeven jaar geleden wonen. Hij kwam uit de kattenopvang van de Jochemstichting. Piri was daar terecht gekomen na een zwaar auto-ongeluk waarbij zijn bekken en linker achterpoot gebroken waren. Nadat hij hersteld was, begon zijn leven op Erve Knots. Lange tijd wa