We hebben ze in alle kleuren en maten. Soms kun je ze achter het behang plakken en soms heb je dit. Te lief toch? Diepe rust en slapen vol overgave.

Ook dit jaar is er weinig gras in de wei. Het is te droog om goed te groeien. De pony's gaan elke dag van 7 tot 3 in ons kleine weitje. Ze gaan daar graag eerst een rondje rennen en grazen dan het weinige gras dat er staat kort. Gelukkig staat hen in de middag een volle ruif te wachten. Boris, Binky en de geiten en schapen eten er graag van en 's ochtends is alles op. Zo komen we de zomer prima door.

Nikki is verhuisd. Grappig hoe katten (en eigenlijk alle dieren) soms ineens hun gewoontes kunnen veranderen. Nikki was altijd in de Klaproos waar ze, als het even kon, in mijn nek lag. Jaren achtereen deed ze dat. Twee weken geleden is ze naar buiten verhuisd en woont ze op een stoel (en op de tafel ernaast) voor de kapschuur. Ze komt alleen snel even binnen om te eten en dan vertrekt ze weer. Geen idee wat de aanleiding hiervoor was. Misschien heeft het met het weer te make

Kijk nou eens wat er vandaag bezorgd werd! Birgit Pfeiffer stuurde ons een verwenpakket voor de katten. Lekkere hapjes voor allemaal. Daar zijn we blij mee en de katten al helemaal. Zo leuk dat er mensen zijn die af en toe aan Erve Knots denken. Dank Birgit!

Iedereen zoekt verkoeling. Jacob vindt die in een waterbak. Lekker een beetje poedelen, daar wordt een eend blij van.

30 graden vandaag. We zitten in de derde hittegolf van dit jaar. Ik had een week geleden bijna de winterjas van stal gehaald, maar nee hoor, het mocht niet zo zijn. De dieren en wij lopen weer te puffen op het erf. We slepen met water, maken modderbaden en zitten zo veel mogelijk in de airco. In de kippenren zoeken alle bewoners de schaduw op. Suske moedert over zijn kipjes en hanen. Gisteren ontdekten we dat er in het nachthok een uitbraak van bloedluis was. Ik heb alles sch

Wick is nu ruim een jaar hier. Op 28 juli vorig jaar kwam hij bij ons wonen. Zeven jaar zat hij in het asiel in Spanje. Andere honden kwamen en gingen en niemand had oog voor Wick. We zagen een filmpje van hem: een betonnen kennel van 3 bij 3, tralies, en zicht op een betonnen muur. Een bange hond die zich niet liet aaien. Dat was zijn leven. Zeven jaar lang. De onzichtbare hond, noemden ze hem op de site van het asiel. Gelukkig maakte iemand een mooi bericht over hem op Face

Morgen is het drie jaar geleden dat we Hector uit zijn benarde positie bevrijdden. Hij woonde op een verlaten zorgboerderij waar geen verzorgers meer waren. Het was een hele toestand, waarmee hij zelfs Hart van Nederland bereikte. Wij kregen te maken met een onderzoek van de NVWA en een boete (want hij had geen papieren). Hector bleek een lief varken met veel overgewicht. Een half jaar later kreeg hij een buikcorrectie, hier op het erf. Een ruim drie uur durende operatie en d

Saartje speelt 'dakhaas'. Ze bekijkt de vers geschilderde kapschuur even van bovenaf. Saar woont in en rond de kapschuur. Ze is een echte buitenkat. Haar knuffels krijgt ze elke avond laat, als ik nog even buiten zit en van de stilte geniet.

Zo! Strak in de lak. De drie musketeers liggen er weer netjes bij in hun kapschuur. Veel dank aan Henk en Jan voor het perfecte schilderwerk.