We hebben ze in alle kleuren en maten. Soms kun je ze achter het behang plakken en soms heb je dit. Te lief toch? Diepe rust en slapen vol overgave.

Ook dit jaar is er weinig gras in de wei. Het is te droog om goed te groeien. De pony's gaan elke dag van 7 tot 3 in ons kleine weitje. Ze gaan daar graag eerst een rondje rennen en grazen dan het weinige gras dat er staat kort. Gelukkig staat hen in de middag een volle ruif te wachten. Boris, Binky en de geiten en schapen eten er graag van en 's ochtends is alles op. Zo komen we de zomer prima door.

Nikki is verhuisd. Grappig hoe katten (en eigenlijk alle dieren) soms ineens hun gewoontes kunnen veranderen. Nikki was altijd in de Klaproos waar ze, als het even kon, in mijn nek lag. Jaren achtereen deed ze dat. Twee weken geleden is ze naar buiten verhuisd en woont ze op een stoel (en op de tafel ernaast) voor de kapschuur. Ze komt alleen snel even binnen om te eten en dan vertrekt ze weer. Geen idee wat de aanleiding hiervoor was. Misschien heeft het met het weer te maken? Vannacht komt er een weeromslag en gaan we zien wat ze doet. Ze heeft trouwens een lekker plekje uitgekozen. De stoel vangt 's ochtends de eerste zonnestralen. Als ik het erf op kom rond een uur of zeven, zie ik haar

Kijk nou eens wat er vandaag bezorgd werd! Birgit Pfeiffer stuurde ons een verwenpakket voor de katten. Lekkere hapjes voor allemaal. Daar zijn we blij mee en de katten al helemaal. Zo leuk dat er mensen zijn die af en toe aan Erve Knots denken. Dank Birgit!

Iedereen zoekt verkoeling. Jacob vindt die in een waterbak. Lekker een beetje poedelen, daar wordt een eend blij van.

30 graden vandaag. We zitten in de derde hittegolf van dit jaar. Ik had een week geleden bijna de winterjas van stal gehaald, maar nee hoor, het mocht niet zo zijn. De dieren en wij lopen weer te puffen op het erf. We slepen met water, maken modderbaden en zitten zo veel mogelijk in de airco. In de kippenren zoeken alle bewoners de schaduw op. Suske moedert over zijn kipjes en hanen. Gisteren ontdekten we dat er in het nachthok een uitbraak van bloedluis was. Ik heb alles schoon geschrobd met een mengsel van spiritus, groene zeep en water. Daarna het hele hok met water afgespoten en toen gesprayd. Vanochtend nog een keer. Dat zal ze leren die piepkleine monsters. Ze moeten van onze kippen af

Wick is nu ruim een jaar hier. Op 28 juli vorig jaar kwam hij bij ons wonen. Zeven jaar zat hij in het asiel in Spanje. Andere honden kwamen en gingen en niemand had oog voor Wick. We zagen een filmpje van hem: een betonnen kennel van 3 bij 3, tralies, en zicht op een betonnen muur. Een bange hond die zich niet liet aaien. Dat was zijn leven. Zeven jaar lang. De onzichtbare hond, noemden ze hem op de site van het asiel. Gelukkig maakte iemand een mooi bericht over hem op Facebook en zo zagen wij hem voor het eerst. Wick is de bangste hond die wij ooit hebben opgenomen. Het kostte hem maanden om niet terug te schrikken van onze handen als wij hem wilden aaien. Hij vond met name Donder eng en

Morgen is het drie jaar geleden dat we Hector uit zijn benarde positie bevrijdden. Hij woonde op een verlaten zorgboerderij waar geen verzorgers meer waren. Het was een hele toestand, waarmee hij zelfs Hart van Nederland bereikte. Wij kregen te maken met een onderzoek van de NVWA en een boete (want hij had geen papieren). Hector bleek een lief varken met veel overgewicht. Een half jaar later kreeg hij een buikcorrectie, hier op het erf. Een ruim drie uur durende operatie en daarna nog een aantal hoefcorrecties. Hector is het allemaal vergeten. Hij woont met zijn twee goede vrienden, vrouw Holle en Ollie, in een kapschuur vol stro.Hij is gezond en goedgehumeurd. Wij zijn blij dat we hem ophaa

Saartje speelt 'dakhaas'. Ze bekijkt de vers geschilderde kapschuur even van bovenaf. Saar woont in en rond de kapschuur. Ze is een echte buitenkat. Haar knuffels krijgt ze elke avond laat, als ik nog even buiten zit en van de stilte geniet.

Zo! Strak in de lak. De drie musketeers liggen er weer netjes bij in hun kapschuur. Veel dank aan Henk en Jan voor het perfecte schilderwerk.

Er wordt geverfd op het erf. Twee schilders zijn vandaag aan de slag geweest. De kapschuur wordt in een nieuw zwart jasje gestoken en de voordeur van de Klaproos was hard aan een verfje toe. Werklieden over de vloer geeft altijd een hoop onrust, want de honden vinden wat van vreemde mannen op het erf en de geiten bemoeien zich graag met potten verf en kwasten. De foto's volgen snel, het was vanavond toen ik thuiskwam al te donker voor een foto.

Juist die plekken waar je alle dagen zit, zet je zelden op de foto. Het is te gewoon. Welnu, dit is het uitzicht dat ik heb op de plek waar mijn dag start en eindigt. Aan de tafel op het terras onder het afdak. Dierbaar plekje.

De varkens in de kapschuur hebben gisteren vers stro gekregen. Vrouw Holle en Ollie kwamen vanavond nog wel overeind om een paar graantjes mee te pikken met de ganzen en eenden, maar Hector vond dat het niet opwoog tegen zijn fijne nieuwe bed. Hij blijft onder de dekens.

Vanochtend is Hepy 2 overleden. Op de foto is ze de derde van links op de bovenste stok. Hepy 2 was een van de twee grote Barnevelders die hier in april 2010 kwamen wonen als eerste bewoners van Erve Knots. Hepy 1 overleed twee jaar geleden. De dames hebben de kippengroep al die jaren geleid. Hepy was al een poosje wat zwakker. Ik heb haar deze week nog verwend met wat stukjes peer en kattenvoer en zag dat haar einde naderde. Ze zat nog een beetje in de zon voor de kapschuur, maar ze was moe. Vanochtend is ze er stilletjes tussenuit geknepen. We vonden haar vanmiddag onder de stokken. Ze rende altijd achter me aan als ik met een bakje groenteafval naar de composthoop liep. Een hele kippensch

We hebben afscheid genomen van Joep vandaag. Onze lieve, bange, kater is er niet meer. Een paar dagen geleden schreef ik al dat hij mager werd en niet goed kon eten. Blij de dierenarts bleek dat hij een gezwel achter in zijn bekje had. Joep lag rustig en spinnend bij me toen hij insliep. Joep is 15,5 jaar geworden en hij woonde ruim vier jaar bij ons. Wat was het een bange poeperd. De eerste anderhalf jaar konden we hem niet eens aaien. Gelukkig werd dat daarna beter. In de zomer kon je hem vaak onder de boom aan de overkant van ons huis vinden en in de winter lag hij het liefst op de pelletketel. Het grootste gedeelte van zijn leven woonde hij in de Klaproos, bij de andere katers. Hij zal v

Weinig nieuws van het Erve Knots-front vandaag. Ik was ook niet veel thuis, dat scheelt. Dus nu een keer een foto van een dierbaar schilderijtje in plaats van een van onze dieren. We kijken er al jaren elke dag tegenaan en het verveelt nooit. Het heet 'Koetje 53' en is geschilderd door Ada Gons Goosen. We kochten het ooit tijdens een wandeling over het Pelgrimspad in haar atelier in Bilderdam.

Sergio ligt hij graag naast ons, met zijn kop op schoot. Vanavond kreeg hij de hele avond zijn zin. Dick kriebelde zijn buik en Sergio zuchtte af en toe diep. Ruim zestig kilo weegt hij. Het is alsof er een volwassen mens naast je ligt.

Klavertje is intussen een mollig konijntje geworden door alle varkensbrokjes die ze mee-eet. Haar vriendin Lizzy zit nog steeds opgesloten in de grote konijnenren bij haar familie. Hoezeer we Lizzy de vrijheid ook gunden, het kon niet zo zijn dat ze de groentetuin van de buren leeg at. Klaver is veel bescheidener. Zij is altijd op het erf en ligt daar soms languit te chillen. Klaver heeft geen trek in de groente van de buren, ze houdt meer van fastfood in de vorm van kant en klare brokjes.

Wat een fijne avond had ik gisteren. Iemand in de buurt organiseerde een avond 'vuurtje kijken'. Leuke mensen, lekker eten en werkelijk geweldige muzikanten. Terwijl de avond viel, vlogen libellen en vleermuizen rond ons hoofd. Kaarsen op tafel, leuke gesprekken en toen het donker was de vuurkorf aan. Tegen één zo'n avond kan geen ver-weg-vakantie op.

Nu Mathilde (links) de vrijheid heeft aangedurfd, is ze niet meer te houden. Hele nachten is ze op stap. We zien haar overal op het erf. Ze is voor niets en niemand bang en geniet met volle teugen. En na die nachtelijke avonturen is het goed rusten naast Max op een kussentje.