Ousi zit een paar dagen opgesloten bij haar oude vriendinnen Jip en Janneke. Ze vindt het niet leuk, maar het moet, want mevrouw is berig. Geen van onze andere drie varkensdames heeft daar zo'n last van als zij. Of eigenlijk hebben wij er last van. Als Ousi berig is bespringt ze namelijk alles en iedereen. Vooral de grote honden, Mas en Sergio, en wij zijn de pineut. Ze loopt snuivend achter ons aan, probeert in de kuiten te bijten en tegen je op te springen. We moeten voorkomen dat dit leidt tot een gevecht met de honden, want dat is gevaarlijk. Nou gaan de honden haar wel uit de weg, maar je weet maar nooit. Na drie dagen is het leed geleden en kan Ous het erf weer op. Nu ze op haar oude t

Tijd om de voorstal weer eens uit te mesten. Het is het domein van Pim en Femke, die daar meestal slapen. Vooral Femke is dol op haar plekje daar en toen ik aan het stroscheppen ging, weigerde ze de ruimte te verlaten, dus heb ik in eerste instantie om haar heen geschept. Op het laatst had ze door dat ik goede dingen van plan was en ging ze nieuwsgierig op een afstandje staan kijken. Toen het verse, goudgele stro erin ging, riep ze Pim en samen hebben ze tevreden staan kauwen op hun nieuwe vloerbedekking. Op de foto lijkt het net of Pim daar zijn kont nauwelijks kan keren, maar in werkelijkheid valt dat reuze mee.

Weide zit iedere avond als ik wil gaan typen vóór de laptop. 'Ik eerst', zegt ie, 'die letters komen later wel'. Oké Weide, eerst maar een paar knuffels dan. Voor wie denkt 'wat is dát voor kat?'. Dit is Weide. Hij is een cadeautje dat we kregen toen we hier net woonden. Moeder Mies, die we bij het huis kregen, bleek namelijk zwanger. Weide woont hier dus net zo lang als wij. In februari 2013 kreeg hij frostbite aan zijn oortjes en twee jaar later moesten die er af, want er trad necrose op. Sindsdien is hij nog wat bijzonderer, want, zeg nou zelf, dat staat wel heel interessant zo toch? Zelf vindt hij in ieder geval van wel.

Het is zo droog dit voorjaar (en eigenlijk al twee jaar) dat het heerlijk is als er een buitje valt. Eergisteren viel er een flinke plens. Els (Vrouw Holle) is er ook blij mee. Even lekker door de modder stampen, dat is voor een varken een eerste levensbehoefte, zegt ze. Of we niet een regeninstallatie kunnen regelen, vraagt ze.

Ik moest ze gewoon nog een keer op de foto zetten. Wát een bloemen dit jaar aan de witte regen. De geur is onbeschrijfelijk. We ruiken ze door het hele huis. Het is het eerste dat ik ruik als ik wakker word, want de pergola waar ze aan hangen staat onder ons slaapkamerraam. Dit voorjaar zijn we er door omstandigheden niet aan toegekomen om de ranken te snoeien. Ik weet niet of het daardoor komt, of dat het gewoon een goed jaar is voor de wisteria, maar het is in ieder geval elke dag genieten.

Op deze foto zie je niet hoe diep die kuil is, maar Gijs verdwijnt er bijna in. Heerlijk vinden de honden het om op warme dagen een laagje grond af te graven en er dan in te gaan liggen. Gijs is helemaal in dromenland.

Onze grootste en onze kleinste zoeken de schaduw op. De eerste zomerse dag van het jaar vandaag. Ruim boven de 25 graden op deze Hemelvaartdag. Vanzelfsprekend waren we thuis vandaag, het is immers nog steeds Corona-tijd. Nu is het hier goed toeven: schaduw, zon, lieve dieren, alles mooi groen, dus we willen eigenlijk ook niet weg. De honden vinden het allang best dat we zóveel thuis zijn. Niets leuker dan gezellig bij elkaar op het terras zitten. Vinden zij ook.

Liefde op de omheining.

Sering, sierappel en wisteria. Ook de vlier, meidoorn en lijsterbes staan in bloei. Dit is onze bloeiperiode. De rest van het jaar bloeit er weinig, want we hebben geen bloementuin.

Het is maar goed dat we een grote bank hebben gekocht. Af en toe liggen ze er samen op. Mas en Sergio kunnen heel goed met elkaar. 's Nachts liggen ze vaak samen in de hal, bijna tegen elkaar aan, op twee grote kussens. Vandaag was een dag voor klusjes op het erf. Zo hebben we de hoge strozolder nu helemaal leeggehaald. Er zat nog een eend te broeden, maar daar hebben we korte metten mee gemaakt. De werkplaats is de afgelopen maanden flink opgeruimd. Als het goed is, kan deze zomer al het hooi en stro nu beneden opgeslagen worden. Dat scheelt gevaarlijk ladders en stiekeme broedplaatsen.

Het is een beetje een vage foto, want ik moest flink inzoomen en nam hem door het raam, maar wie we hier zien is Klaver. Klaver woont hier inmiddels al een paar jaar. Ze is een kruising tam-wild konijnen en we konden haar met geen mogelijkheid in een ren houden, ze kwam er altijd uit. Uiteindelijk gaven we de strijd op en nu woont ze op het hele erf. 's Ochtends staat ze klaar bij de varkens en eet dan brokjes uit mijn hand. 's Middags ligt ze languit in de geitenwei en aan het einde van de middag zit ze sinds kort in de voortuin, want daar is het gras lekker lang en daar groeien allerlei kruiden. 's Avonds eet ze graan mee met de ganzen en ik heb het vermoeden dat ze, als het koud is, bij d

Dat we hier toch ooit mee te maken zouden krijgen..... gelukkig hoeven we ze op Erve Knots niet op. Vrouw Holle zou ook wat grotere elastiekjes nodig hebben. Floor Kuipers, een collega, heeft ze voor me gemaakt. Volgende week moet ik een dag het openbaar vervoer in, vandaar. Komende dagen ga ik er even aan wennen door ermee over het erf te lopen. Ben benieuwd wat de dieren ervan vinden. Of zouden ze het niet eens zien? De meesten kijken toch alleen maar met hun neus. "Ik wil ook een mondhapje', zegt ze.

Hoewel ze altijd samen zijn, lukt het niet vaak ze samen op de foto te krijgen. De heren Boris en Binky. Bink (rechts) is de baas. Boris lijdt daar niet onder, want hij staat zijn mannetje echt wel. 'Er kan er nou eenmaal maar één de baas zijn', zegt ie, 'zolang er niemand voorgetrokken wordt, vind ik alles best.' 'En over al die schapen en geiten ben ik weer de chef, dus ik ben oké.'

Eef heeft een nieuw nest gemaakt bovenaan de (droogstaande) waterval naar de vijver. Een ander nest is in maart onder water gelopen en nu neemt ze het zekere voor het onzekere.

Lucia vraagt of ze ook even op de foto mag. Nou, dat mag hoor Lucia. Lucia is een van de oudste bewoners van ons erf en ze is nog even actief als altijd. Sinds haar vriendin Vlekkie er niet meer is, is ze het enige kleine geitje, maar dat deert haar niet. Ze kan prima meekomen met alle grote jongens en meisjes en laat zich de kaas niet van het brood eten.

Had ik jullie Joop al wel eens voorgesteld? Joop is de leider van het ganzengroepje. Hij is de opvolger van onze illustere Guus. Joop voert zijn taak met verve uit. Hij waakt over de groep, leidt de weg en zorgt dat wij op tijd komen voeren. De afgelopen weken hebben twee van zijn vrouwen, Aaf en Eef, zitten broeden. Aaf is klaar, Eef zit nog, maar er is weer geen ei uitgekomen. Geeft niet, de broedarbeid zit er bijna op en dan kunnen ze weer met z'n vieren op pad.

Wat hebben we toch een bijzonder weer. 's Nachts vriest het. 's Ochtends ligt er een laagje rijp op het gras. Overdag wordt het rond de twintig graden en in de schaduw is het heel koel. De lucht is knalblauw, alsof we in de bergen zijn, dat komt doordat er geen vliegtuigen zijn. Het is fris en je ruikt de geuren van het land nu zo goed, zoals seringen, aarde en pas gemaaid gras. Fijn om dit mee te maken.

Dick krijgt de laatste tijd zoveel over-de-datum groente en fruit mee van de Plus-supermarkt voor onze dieren , dat we ze bijna elke dag iets extra's kunnen geven. Vanochtend kreeg Ollie (en de andere varkens natuurlijk ook) een 'tropical fruit breakfast' van banaan, mango en appel. Ollie deed zijn bek vast open toen hij me aan hoorde komen met de fruitbak. Ik kon het er zo inschuiven. De hele verdere dag hoorde ik hem zachtjes 'op een onbewoond eieieiland' neuriën.

Ousi Woont nog steeds op het erf en slaapt iedere nacht bij Vrouw Holle en Ollie in de kapschuur. Ze zijn beleefd tegen elkaar, maar er is nog geen vriendschap ontstaan. Ousi is veel beter in het opmaken van het strobed dan Ollie en Vrouw Holle en er doet zich nu iets grappigs voor. Elke avond maakt Ousi een dijk van een bed tegenover de hoek waar haar twee grote buren slapen. De nacht erop pikken Ollie en Vrouw Holle dat lekkere bed in en moet Ousi weer een nieuw bed maken. Daar slapen de grote lummels de daarop volgende nacht dan weer in. En zo wisselen ze elke nacht van plek. Het zal Ousi heel wat werk schelen als ze gewoon met z'n drieën op één plek gaan slapen, maar het ziet er naar uit

Het was een rustige dag op Erve Knots. Ik heb de buitentafels en -stoelen schoongemaakt, maar verder is er niet veel gebeurd. Kaat en Bebe volgden mijn schoongemaak vol bewondering, maar staken geen poot uit. Zij maken zich nooit druk om spinnenwebben, aangekoekte modder of vieze ramen. Daar hebben ze personeel voor, zeggen ze.