Ousi zit een paar dagen opgesloten bij haar oude vriendinnen Jip en Janneke. Ze vindt het niet leuk, maar het moet, want mevrouw is berig. Geen van onze andere drie varkensdames heeft daar zo'n last van als zij. Of eigenlijk hebben wij er last van. Als Ousi berig is bespringt ze namelijk alles en iedereen. Vooral de grote honden, Mas en Sergio, en wij zijn de pineut. Ze loopt snuivend achter ons aan, probeert in de kuiten te bijten en tegen je op te springen. We moeten voorko

Tijd om de voorstal weer eens uit te mesten. Het is het domein van Pim en Femke, die daar meestal slapen. Vooral Femke is dol op haar plekje daar en toen ik aan het stroscheppen ging, weigerde ze de ruimte te verlaten, dus heb ik in eerste instantie om haar heen geschept. Op het laatst had ze door dat ik goede dingen van plan was en ging ze nieuwsgierig op een afstandje staan kijken. Toen het verse, goudgele stro erin ging, riep ze Pim en samen hebben ze tevreden staan kauwen

Weide zit iedere avond als ik wil gaan typen vóór de laptop. 'Ik eerst', zegt ie, 'die letters komen later wel'. Oké Weide, eerst maar een paar knuffels dan. Voor wie denkt 'wat is dát voor kat?'. Dit is Weide. Hij is een cadeautje dat we kregen toen we hier net woonden. Moeder Mies, die we bij het huis kregen, bleek namelijk zwanger. Weide woont hier dus net zo lang als wij. In februari 2013 kreeg hij frostbite aan zijn oortjes en twee jaar later moesten die er af, want er t

Het is zo droog dit voorjaar (en eigenlijk al twee jaar) dat het heerlijk is als er een buitje valt. Eergisteren viel er een flinke plens. Els (Vrouw Holle) is er ook blij mee. Even lekker door de modder stampen, dat is voor een varken een eerste levensbehoefte, zegt ze. Of we niet een regeninstallatie kunnen regelen, vraagt ze.

Ik moest ze gewoon nog een keer op de foto zetten. Wát een bloemen dit jaar aan de witte regen. De geur is onbeschrijfelijk. We ruiken ze door het hele huis. Het is het eerste dat ik ruik als ik wakker word, want de pergola waar ze aan hangen staat onder ons slaapkamerraam. Dit voorjaar zijn we er door omstandigheden niet aan toegekomen om de ranken te snoeien. Ik weet niet of het daardoor komt, of dat het gewoon een goed jaar is voor de wisteria, maar het is in ieder geval e

Op deze foto zie je niet hoe diep die kuil is, maar Gijs verdwijnt er bijna in. Heerlijk vinden de honden het om op warme dagen een laagje grond af te graven en er dan in te gaan liggen. Gijs is helemaal in dromenland.

Onze grootste en onze kleinste zoeken de schaduw op. De eerste zomerse dag van het jaar vandaag. Ruim boven de 25 graden op deze Hemelvaartdag. Vanzelfsprekend waren we thuis vandaag, het is immers nog steeds Corona-tijd. Nu is het hier goed toeven: schaduw, zon, lieve dieren, alles mooi groen, dus we willen eigenlijk ook niet weg. De honden vinden het allang best dat we zóveel thuis zijn. Niets leuker dan gezellig bij elkaar op het terras zitten. Vinden zij ook.

Liefde op de omheining.

Sering, sierappel en wisteria. Ook de vlier, meidoorn en lijsterbes staan in bloei. Dit is onze bloeiperiode. De rest van het jaar bloeit er weinig, want we hebben geen bloementuin.

Het is maar goed dat we een grote bank hebben gekocht. Af en toe liggen ze er samen op. Mas en Sergio kunnen heel goed met elkaar. 's Nachts liggen ze vaak samen in de hal, bijna tegen elkaar aan, op twee grote kussens. Vandaag was een dag voor klusjes op het erf. Zo hebben we de hoge strozolder nu helemaal leeggehaald. Er zat nog een eend te broeden, maar daar hebben we korte metten mee gemaakt. De werkplaats is de afgelopen maanden flink opgeruimd. Als het goed is, kan deze