Wick en Donder liggen in de deuropening van de keuken. Wick alert en Donder met zijn karakteristieke blik. Vandaag heeft deze foto een speciale betekenis. Beide honden zouden hier niet zijn als één bijzondere man hen niet gered had van een akelig zwerversbestaan in Spanje. Die bijzondere man is Peter Koekebakker. Afgelopen nacht is hij overleden. Nog maar 58 jaar. Peter heeft eigenhandig een groot asiel opgezet in het zuiden van Spanje. Een plek waar een dierenleven niets waard is. Duízenden heeft er gered. Honden, paarden, katten, varkens, konijnen. Om hem heen is een organisatie ontstaan, Animal in Need. Zij zorgen ervoor dat honderden honden per jaar een veilig thuis ergens in Europa krij

Zo'n dag was het dus: iedereen lui in de zon. Het was tegen de 20 graden, volop zon en nauwelijks wind. Ik verhuisde van de ene hangplek naar de andere. Eerst bij de varkens, toen op de geitentrap en daarna midden op het erf bij de katten. Wat de katten betreft hebben we vandaag de koe weer bij de hoorns gevat. Dat wil zeggen dat we Mathilde van haar zoldertje hebben gehaald en buiten hebben gezet. Deze keer rende ze niet meteen naar binnen. Het was te lekker buiten denk ik. Zó lekker dat ze vanavond nog niet thuis is. We gunnen haar een echt kattenleven op het erf in plaats van alleen maar op haar zoldertje. Dat het nu spannend is wanneer we haar weer zien, moeten we maar even op de koop to

Hij bloeit. De sierkers in de border. Volgens mij is hij elk jaar een weekje vroeger, maar ik kon het niet terug vinden. De bloei duurt altijd maar een paar dagen en in juni geeft ie hele kleine kersjes. Wij krijgen daar niets van mee, maar de vogels des te meer. Het voorjaar is nu definitief begonnen.

Het is wel weer eens tijd voor een leuk bericht en waar word je nou vrolijker van dan van de billen van Els (Vrouw Holle). Ze heeft alleen haar staart altijd een beetje naar links en dan kijk je recht tegen haar kling aan. Dat wilden we haar niet aandoen, vandaar de verhullende sterretjes. Het gaat dus om die mooie behaarde billen die rond schommelen op het erf. Altijd goed voor een glimlach.

Meer dan een week hebben we hem gescheiden gehouden van de anderen, onze Teun. Zelf wilde hij maandagavond al terug naar de groep, maar we vonden zijn wonden nog te vers en vooral durfde ik zelf niet. Wat ben ik de afgelopen dagen nerveus geweest voor dit moment: Teun terug in de groep. Vanavond was hij niet meer te houden en hebben we toegegeven. Er gebeurde niets. De andere honden keken bijna niet op of om toen hij de kamer in kwam. En Teun? Teun dook in de eerste de beste mand en ging op zijn rug liggen pitten. Ik was nog wel zo bang dat hij nooit meer onbevangen kon zijn. Nou, hij is al weer helemaal zichzelf. Alsof er niets gebeurd is. Nu nog even morgenochtend afwachten. Dan zijn de ho

Kijk ze speuren! Sinds een paar dagen gooi ik elke middag kleine brokjes in de wei. Rond een uur of vier gaan we altijd even spelen met de honden. Ik gooi dan met de bal en loop rondjes. De hondengedragsdeskundige heeft ons geleerd dat we dan ook hersenwerk met de honden moeten doen. Dat betekent dat ze moeten gaan zoeken en ruiken om dingetjes te gaan vinden. Ik zou het eerder neus- of speurwerk noemen, maar dat maakt niet uit. Ze vinden het geweldig. Sergio, Eddy en Wick blijven het langst bezig en onze oude Gijs spant de kroon. Hij is niet te stoppen en blijft wel een uur bezig.

Wat er in gaat, moet er ook uit. Na het voeren 's ochtends doe ik meestal een poeprondje. Hondenpoep uit de wei en voortuin, kippenpoep uit de hokken, varkenspoep van het erf, ponypoep van het schoolplein (zo noemen we het bestrate gedeelte achter de stal) en geitenpoep uit het hoge gedeelte van de stal. Als ik om negen uur in mijn nette kleren in mijn nette auto stap, heb ik al een vies karweitje achter de rug. Soms is er een dag dat ik de poep niet weg hoef te halen, omdat ik vroeg weg moet bijvoorbeeld, maar dan is het toch net of ik iets mis. Een dag geen poep is een dag niet geleefd, zeg maar :-).

Nadat Binky vorige week in the picture stond, wilde Boris natuurlijk ook. Boris, met zijn prachtige blonde manen. De grote knibbelaar. Geen rits, veter of capuchon is veilig. Hij wil er altijd even aan voelen met zijn lippen en voor je het weet heeft hij stevig beet. Heerlijk jong is het en op zijn best als hij samen met zijn broer kattenkwaad kan uithalen of door de wei racet. Nog een week of twee en dan mogen ze de wei weer in. Eindelijk gras in plaats van hooi. Wij verheugen ons op hun gedraaf en bokkensprongen als ze straks de benen kunnen strekken in het gras.

We hebben wel vijftien poorten op het erf. Ooit begonnen we met drie ofzo. In de loop der tijd hebben we steeds meer afscheidingen gemaakt om de dieren uit elkaar te kunnen houden. Onze droom van alle dieren door elkaar op één groot erf, bleek niet uit te kunnen komen. Daarvoor zijn de diersoorten te verschillend. Onze honden hebben ongeveer de helft van het erf en binnen hun gedeelte kunnen we ook nog weer stukken afsluiten. Kleine ren, voortuin, ponywei. Wick en Eddy zijn vanuit hun asielverleden wel gewend aan poorten. Ze staan te kijken alsof we hen opsluiten en zijn dan verbaasd als we via een ander kant gewoon weer bij hen binnenlopen. Is het hier nu een asiel of niet? vragen ze zich a

Lenie Henrion is hondengedragsdeskundige en ze was vanmiddag bij ons. Het grote hondengevecht van dinsdag is ons niet in de koude kleren gaan zitten. Teun zit nog steeds apart. We zijn vandaag met hem naar de dierenarts geweest, want een van zijn wonden is ontstoken geraakt. Hij krijgt nu anti-biotica. Gezien de aanval die hij moest verduren, vallen de wonden mee en het gaat al een stuk beter met hem. Hem weer in de groep laten kan nog niet, want hij moet nog wel wat aansterken. En vooral moeten wij weer geloof krijgen dat het goed komt. Lenie heeft ons daar heel fijn bij geholpen. Het is me nu duidelijk wat er aan de hand was en wat ik nu moet gaan doen. Het 'probleem' zit bij Wick. Hij is

De composthoop is een favoriete plek. Zodra ik er naartoe loop, word ik gevolgd door een hele groep kippen, een paar honden, de geiten en de pony's. Soms zitten er een paar stukjes brood tussen het afval, of rijst, of oud fruit. Alles wordt zorgvuldig geselecteerd en ieder kiest wat hij of zij lust. Op Erve Knots gaat niets verloren.

Ach wat een pijn heeft hij. Teun ligt sinds de aanval door vier honden stilletjes in een bench op een aparte kamer. Lekker warm op de kruik en met een flinke dosis pijnstilling. De liefste, zachtaardigste van het hele stel moest dit overkomen. We zitten met de handen in het haar over hoe dit kon gebeuren en hoe het verder moet. Teun kon vandaag al wel even lopen en hij eet. Lichamelijk komt het wel weer goed, maar kan hij ooit weer zichzelf zijn bij de anderen? We krijgen vrijdag advies en als het moet maken we een eigen huis en terrein voor hem. Stuur hem maar een zonnestraaltje, hij kan het gebruiken.

Wat staan ze hier nog gezellig voor het raam naar mij te kijken. Wick, Eddy en Mas. Vanochtend werd het minder gezellig. Er ontstond ruzie om een lege voerbak en Teun was de pineut. Wick en Eddy grepen hem toen hij zijn bak probeerde te beschermen. Het werd een akelig gevecht waar Teun een bloedend oor aan overhield en ik een kapotte vinger. We hebben ze even apart genomen en al snel weer bij elkaar gezet. Van de experts hoor je altijd dat je ze zo snel mogelijk weer bij elkaar moet zetten. Had ik dat maar niet gedaan. Ina en ik wilden net gaan koffiedrinken toen er weer een gevecht uitbrak. Deze keer waren het Wick, Eddy en Donder die zich op Teun storten. Ina en ik hebben geprobeerd ze uit

Aaf zit op haar nest. Sinds een paar dagen wordt er fulltime gebroed. We zijn fanatiek in het weghalen van de eieren van kippen en eenden, maar de ganzen mogen broeden. In de afgelopen acht jaar is het maar één keer tot een kuiken gekomen en dat liep uiteindelijk niet goed af. Junior is maar een jaar geworden voor hij door een vos gedood werd. We zijn dus niet zo bang dat er over een paar weken een hele club ganzenkuikens rondscharrelt. Laten we hopen dat we gelijk krijgen.

Zo gezellig is het in de stal. Tijdens de regenbuien trekken de dieren zich terug om een hapje te herkauwen en de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Vandaag was de zon al regelmatig te zien en volgens de berichten wordt het later in de week veel beter weer. De gezellige onderonsjes zullen zich dan verplaatsen naar de wei.

Het weer mag ons dan wel aan de winter of de herfst doen denken, de planten gaan hun eigen gang. De Ranonkelstruik heeft besloten dat het lente is en laat haar eerste bloemetje zien. Het schiet dus op met de lente.

Lekker spetteren. De ganzen en eenden vermaken zich opperbest. Het halve erf staat blank door alle regen en zij vinden het prima. Wij geven niet om een buitje, maar ik geloof dat ik deze week elke ochtend kleddernat ben geworden bij het voeren van de dieren. Het wordt me nu wel wat te gortig. Gelukkig beloven ze na het weekend beter weer. Overigens zit ik niet op mijn gebruikelijke plek. Ik typ dit vanuit Amersfoort. Daar staat alles klaar voor de training die ik morgen geef. Ik ben vanmiddag al gegaan, want zonder auto had ik morgen niet eens op tijd kunnen zijn. Ben benieuwd of ik kan slapen met al die stadsgeluiden op de achtergrond.

Hector maakt het zich gemakkelijk op deze koude, regenachtige dagen. Eigenlijk is hij een heel zindelijk varken dat een vast plekje op het erf heeft om zijn behoefte te doen. Nu het weer niet zo fijn is, heeft hij besloten dat hij ook wel in een hoekje van zijn slaapkamer kan kakken. Lekker dichtbij, vindt ie en zo hoeft hij niet zijn zuidwester op te zetten als hij naar de wc moet. Vrouw Holle volgt zijn voorbeeld en dus ligt er 's ochtends een mooi bergje poep in de kapschuur. We hopen dat deze gewoonte tijdelijk is. Als het mooi weer wordt, maken wij dat hoekje schoon en bespuiten het met een lekker geurtje. Dat zal ze leren.

Binky vindt dat hij al te lang niet in beeld is geweest. De ponyjongens hebben een prima winter. 's Ochtends even lekker rennen door de wei. Ruiven vol hooi, waar zij altijd als eerste bij mogen. Een fijne stal om in te schuilen als het hard regent of waait. De laatste tijd waait het nogal en als ik 's avonds laat nog even bij ze ga kijken, liggen ze vaak samen te chillen in hun stal. En dan nu ook nog even vol in beeld. Bink heeft niets te klagen.

De varkensmeiden kregen vandaag weer een berg vers stro in hun hut. Ze hebben snel hun brokjes opgegeten en daarna hadden we geen kind meer aan ze. Van diep onder het stro klinken alleen nog tevreden zuchten.