Ongeveer eens in de week doen we een verstopspelletje in de wei. Over het hele terrein strooi ik 'snoepjes' (in dit geval Frolic) en de honden gaan op zoek. Er wordt bloedserieus gezocht, neuzen aan de grond en snuffelen maar. Grappig hoe de zoekstrategieën per hond verschillen. Teckel Gijs werkt het meest systematisch, hij zoekt rustig strook voor strook af. Eddy rent als een dolle kris kras door de wei en als hij wat ruikt, moet hij vaak een paar passen terug doen. Mas ruik

"Zeg Els.." "Hm, hm." "Ruik jij ook iets?" "Hm..., neu." "Ik weet het zeker, ze komen eraan met een bakje appels." "Hm, maak me maar wakker als ze hier staan, jij ruikt altijd van alles." "Dan moet je het zelf maar weten, dan eet ik ze alleen op." 30 oktober 2020, vrijdag

Naast de dood van Mojo hebben we deze week nog een ramp meegemaakt op Erve Knots. Al onze konijnen zijn dood, dertien in totaal. Op Lotje na, en we weten niet of zij het zal overleven. De konijnen zijn getroffen door het RHD-virus. Een heel besmettelijk virus waar konijnen binnen een paar dagen aan overlijden. De afgelopen dagen vonden we de een na de ander dood. Nu beseffen we ook dat Eddy niet alle wilde konijnen heeft doodgemaakt, hij heeft gewoon dode konijnen gevonden. W

Meestal leg ik de focus op de dieren als ik een foto maak. Vandaag de eiken in de hoofdrol. Onze eiken zijn reuzen aan het worden. Nu ze herfstkleuren krijgen geven ze het hele erf een gouden gloed. Van oudsher werden ze geplant om de kachel te kunnen stoken. Nu mogen ze blijven staan om het erf geborgenheid te geven. 28 oktober 2020, woensdag

Het ziet er naar uit dat de coronamaatregelen nog wel tot in het nieuwe jaar gaan duren. We werken thuis, we reizen niet, we gaan niet uit eten. Ik moet zeggen dat ik het vergaderen en presenteren via het beeldscherm wel even gehad heb. De komende maanden ga ik zoveel mogelijke in een schrijfretraite. Werken aan mijn onderzoek, aan het opzetten van een nieuwe opleiding en verder rommelen op het erf. Ik hoor de dieren niet klagen, die vinden het heel gezellig als ik thuis ben.

Wat was het vandaag akelig stil in de Klaproos (mijn werkhuisje). Geen Mojo die een knuffel wilde of riep om een lekker hapje. Ik keek steeds tevergeefs naar de plek waar hij altijd op de stoel zat. Mojo zit zó in mijn systeem, dat een deel van mij nog niet beseft dat hij er echt niet meer is. Ik heb vandaag een vloerkleed neergelegd. Dat kon voorheen niet, want Mojo zou dat hebben gebruikt als kattenbak. Er lagen altijd kleine kleedjes die ik elke dag kon omwisselen en wasse

De meest bijzondere, stoere, lieve kater die ooit op ons erf woonde is er niet meer. Vanochtend hebben we hem moeten laten inslapen. Mojo had een aandoening in zijn hersenen waardoor hij heel langzaam de controle over zijn spieren verloor. Gisteravond kon hij zijn hoofd niet meer omhoog krijgen en wisten we dat het tijd was. Mojo is 12,5 jaar geworden, hij woonde bijna acht jaar bij ons. Met zijn bijzondere manier van lopen kon hij zich jarenlang prima redden en was op het he

Bij de avondronde is het fijn om even bij de varkens te zitten. Drie varkens, een paar eenden, zacht gesnurk. Af en toe draait iemand zich om. Buiten waait de wind en binnen is het luw. Een dierenarts die hier kwam zei: 'Hier zou ik ook willen wonen als ik een varken was.' 24 oktober 2020, zaterdag

Mas is geen snoepkont en hij bedelt nooit, maar als er Franse kaas in het spel is, verandert alles. Bij het openen van de verpakking staat ie al naast ons en daarna doet hij niets anders dan naar de kaas staren tot we hem iets geven. Ieder dier heeft zijn voorkeuren, net als mensen. 23 oktober 2020, vrijdag

Ze zitten er klaar voor. "Kom maar op met die brokjes", drie snuiten de lucht in en wachten op lekkers. De varkens hebben het erg goed de laatste weken: voer en daarnaast eikels en druiven. Zó voor het oprapen. We voeren ze iets minder, want anders worden die buiken wel erg rond. 22 oktober 2020, donderdag