Dinsdagavond laat zat ik, zoals gewoonlijk, nog even boven bij de katten Benjamin en Mathilde. Toen ik op de ladder stapte om naar beneden te gaan gleed de ladder weg, ik kon niet meer terug en ben naar beneden gevallen. De ladder raakte de boekenkast en trok de helft mee. Ik lag ondertussen al bewusteloos beneden. Ik ben op mijn achterhoofd gevallen en werd tien minuten later wakker in een plas bloed en een hele berg boeken. Mijn been zat in de ladder vast. Met moeite heb ik mezelf losgemaakt en kon overeind komen. Dick sliep al lang. Ik bleek wonder boven wonder niets gebroken te hebben. Een uurtje later zaten we in het ziekenhuis om mijn hoofd te laten hechten. Een hersenschudding, blauwe

We sluiten de dag af met een stapeltje honden die geboeid naar een film zitten te kijken. Nou ja, twee van de drie dan. Teun is in slaap gevallen, het duurde hem te lang. ps. Is het een stapeltje honden die .... of een stapeltje honden dat...... (ik vraag dit vooral aan Ellen). Slaat het betrekkelijk voornaamwoord terug op stapeltje of op honden, of kan het allebei?

De Klaproos, mijn werkhuisje op het erf, heeft een nieuwe inrichting. Mijn kantoor in Amersfoort is anders ingericht en nu kon ik deze fijne meubels meenemen naar Drenthe. De komende jaren zal ik hier veel aan het schrijven zijn, dus dan moet je er goed bijzitten :-). Het huisje is vooral het huis van de katten en ik heb dan ook toestemming aan de vaste bewoners gevraagd. Zij vonden het prima. Als we er maar goed op kunnen liggen, zeiden ze.

Weet je waar wij voor de dieren, na katten- en hondenvoer, het meeste geld aan kwijt zijn? Aan sla, komkommer, appels, wortels en paprika. Er zijn namelijk nogal wat groente-eters op Erve Knots. Zo krijgen de ganzen en eenden bijvoorbeeld elke dag een krop sla of andijvie. De konijnen en caafs krijgen elke dag komkommer of paprika en de kipjes krijgen een mix van groente en fruit. De varkens lusten alles en die krijgen wortels, komkommer, banaan, of wat er maar in de aanbieding is. Daarom is het zo fijn dat we regelmatig een doos groenteafval van de Plus supermarkt in Dalen krijgen. Dat scheelt zomaar een paar euro op zo'n dag. Sinds we nieuwe buren hebben, krijgen we van hen ook groenteafva

Een jaar geleden haalden wij deze grote jongen op uit IJsselstein, waar hij met de bus uit Spanje aankwam. Lennox was nog maar net overleden, toen ik hem op de site van Animal in Need zag staan. Hij stond als urgent benoemd, want hij had het moeilijk in het asiel. Sergio was depressief. We besloten om hem niet te laten wachten. Verdriet om Lennox kon samengaan met blijdschap omdat we een nieuwe hond een plek konden bieden. We hebben best wat met hem te stellen gehad, want hij bleek een ontsnapartiest. In de vrieskou van -15 met een stevige wind hebben we in een week de omheining van het hele terrein moeten ophogen naar 1 meter 50. In de loop van het jaar hebben we hem zien opbloeien naar de

De caafjes Cody en Zoë zijn nog met z'n tweeën over. Dat is een klein aantal voor dieren die graag in een groep leven. Ik heb het met hen besproken en ze vinden ook dat we vacatures hebben voor drie nieuwe cavia's. We zoeken 'collega's' die van een beetje ruimte houden, goede teamspelers zijn, van lekker eten houden en het niet erg vinden om samen te leven met een kip (Chickie). Aangezien één kapitein op dit schip het best werkt, gaan we op zoek naar een paar lieve vrouwen.

Dit is Chickie. Chickie woont bij de cavia's Cody en Zoë. Chickie is het kipje dat we afgelopen herfst gered hebben van de andere kippen die haar molesteerden omdat ze mank liep. Iedereen moest haar hebben en Sergio heeft haar zelfs in zijn bek gehad. Op een avond vond ik haar meer dood dan levend onder de notenboom. Ik heb haar bij de caafs gezet en daar heeft ze het goed. De ruimte is verwarmd en de caafs zijn goed gezelschap. Toen ze nog wat kleiner was, vond ik haar soms tussen de caviaatjes. Alleen haar kopje stak dan boven de kleine lijfjes om haar heen uit. Intussen loopt ze weer goed en als het straks warmer wordt gaan we kijken of ze niet toch lekker op het erf kan scharrelen.

Zo'n terras in de sneeuw heeft wat. Niet uitnodigend om te gaan zitten, maar wel om naar te kijken. 's Avonds zet ik hier altijd een paar bakjes voer voor de katten neer. Over een paar minuten zal de sneeuw niet meer zo ongerept zijn, maar zie je overal afdrukken van kattenvoetjes.

Het vriest al een paar dagen en vanmiddag begon het te sneeuwen. De stallen en hokken hebben we voorzien van een extra laag stro en dat wordt gewaardeerd. Toen ik net ging kijken lagen Kaatje en Bebe opgerold te slapen. Bebe wilde natuurlijk niet netjes blijven liggen voor de foto, want meneer is veel te nieuwsgierig. Bertram ligt liever buiten:

Jullie weten al dat ik altijd zit te typen met een kat voor me en meestal ook met een kat (Nikki) in mijn nek. Weide maakt het tegenwoordig wel heel bont. Hij gaat zo breed voor me liggen dat typen niet meer gaat. Het is duidelijk wat hij wil: 'Aai mij buik!' De enige manier om hem af te leiden is hem wat snoepjes te geven, alleen daarvoor komt hij overeind, tot die tijd vindt hij dat hij prima ligt.

Na een bewogen zaterdag had Dick vandaag een dagje vrij en nam ik zijn 'middagdienst' op het erf over. Lekker weer is het, vrieskou en een zonnetje, mij maak je daar blij mee. Het werk op het erf is nu uitgebreid met het sjouwen van gieters water, want de kranen zijn bevroren en de pomp doet het niet. Geeft niks, als je het kalm aan kunt doen is het leuk werk. De maan is bijna vol en er heerst rust op het erf. Op naar weer een nieuwe week.

Tja, en dan zit je ineens de hele avond in het ziekenhuis. Dick had acuut geheugenverlies. Hij wilde vanmiddag de dieren gaan voeren en wist ineens niet meer wat hij moest doen. Hij voelde zich raar en wist niet meer welke dag het was of wat ons adres was. Dat was schrikken. In het ziekenhuis bleek al snel dat hij TGA had. Ik had er nog nooit van gehoord, maar weet er nu alles van. Het betekent dat je een paar uur lang niet meer weet wat je doet. Hij weet er achteraf ook niets meer van. Het gaat vanzelf over en er zijn geen restverschijnselen. Het is in die zin ook niet ernstig, maar als naaste schrik je je een hoedje. Vanaf half acht kwam zijn geheugen heel snel weer terug. Binnen twintig m

Wie zit daar tussen de varkens? Dat is onze Klaver. Het half wilde konijntje dat afgelopen jaar bij ons kwam wonen. Al snel wist ze te ontsnappen uit de ren die we voor haar en haar zus hadden gemaakt. Klaver woont nu al maanden op het hele erf, maar blijft wel binnen de omheining (voor zover we weten). Ze woont bij de varkens. Of ze daar ook slaapt weten we niet, maar 's ochtends zit ze op haar achterpootjes te kijken of het voer er al aankomt. We vinden overal keuteltjes, daardoor weten we waar ze allemaal komt. Haar zus Huppel is al lang geleden ook ontsnapt en verdwenen, evenals de witte jongens Marco en BB. Zij hebben de vrijheid niet overleefd. Klaver dus wel en ze lijkt zich prima te

Lennox, onze liefste blonde reus. Vandaag is het een jaar geleden dat hij overleed. Elke dag van dit jaar hebben we aan hem gedacht.

Gisteren schreef ik al dat we onze honden tegenwoordig om één uur in de nacht voeren. Natuurlijk is dat raar. Hoe is dat zo gekomen? Ik weet het eigenlijk niet meer. Het komt er op neer dat we de honden ooit in de ochtend voerden en dat dat tijdstip steeds vroeger werd. Tot oktober vorig jaar voerden we hen tussen 5 en 6 's ochtends, omdat ze de tent afbraken als we dat niet deden (maar vroeger dan dat werd het niet). Dat tijdstip werkte en aan die routine waren we gewend (en vroeg opstaan heeft ook wat). Sinds het ingaan van de wintertijd is er iets raars ontstaan waarbij de honden steeds vroeger in de nacht kabaal gaan maken. Je kunt hen wel kalmeren, maar zodra je weg bent, begint het opn

Gisteravond begon de pelletketel heel erg te roken. Gelukkig wel door de pijp buiten. Op een gegevens moment leek het alsof we op een stoomboot zaten, we zagen door alle rook het andere huisje niet meer. We hebben het even aangekeken, maar om twee uur 's nachts (dan maken de honden ons altijd wakker en voeren we hen, ja, dat is idioot, maar het is niet anders) heeft Dick de ketel maar uitgezet. Dat betekende weer een dag in de kou en niet douchen. Een struik was helemaal zwart door de rook en het hele huis en erf stonken alsof we brand hadden gehad. Eind van de middag kwam de monteur, Jeroen, en die heeft de ketel weer gemaakt. Er zat van alles verstopt, ook een luikje dat we hadden moeten s

Hier word ik altijd zo blij van. Die kleine wurmt zich overal tussen. Eerst gaat hij op een andere hond liggen en langzaam zakt hij dan tussen de bank en de andere hond, in dit geval Mas. Mas is favoriet bij Eddy, want er is zoveel Mas dat hij altijd wel lekker ingeklemd komt te liggen.

Poeh, wat een modderbende is het buiten. De wei staat blank en het erf is één grote modderboel. Het lijkt elk jaar wel erger te worden. Hopelijk lukt het ons dit jaar om weer eens wat gras te kweken, dan ziet het er niet zo dramatisch uit. Gelukkig hebben we intussen wel bestrating op alle cruciale plaatsen, dus de dieren hebben droge voeten en wij kunnen overal goed komen. Na deze idiote zomer (zes maanden droogte en hitte) besloot ik om nooit meer te zeuren over regen of kou en je hoort me verder dan ook niet klagen.

Vrouw Holle heeft een dikke wintervacht. Deze vacht en haar speklaag zorgen ervoor dat ze het nooit koud heeft, bovendien ligt ze 's nachts lekker tegen haar twee mannen aan. Als ik 's avonds laat nog even op het erf zit, hoor ik dan ook altijd tevreden geronk uit de kapschuur.

De vloer van de Klaproos (mijn werkhuisje) ligt vol met matten en matjes. Dat heeft te maken met Mojo (links). Mojo kan slecht lopen en op een gladde vloer bijna niet. Eerst lag er een groot vloerkleed, maar nadat daar een paar keer op geplast was, stonk dat te hard. Nu hebben we een hele rij kleedjes die (af)wasbaar of vervangbaar (van de kringloop) zijn en daarmee redt Mojo het best. Hij kan overal komen. Voor wie eens wil zien hoe Mojo loopt: klik hier. Dat filmpje heb ik ruim drie jaar geleden gemaakt. Ik zag het net sinds lange tijd terug en het viel me mee. Hij loopt nog steeds bijna net zo en is dus niet hard achteruit gegaan. Buiten heeft hij meer grip en dan komt hij redelijk voorui