top of page

samen huilen


De honden gingen zingend het nieuwe jaar in. Ik heb er al vaker over geschreven: een paar keer per dag huilt onze roedel als wolven. Tegenwoordig begint Gijs, het oude teckeltje. Dan vallen de grote jongens in en daarna volgt de rest. Het hoge stemmetje van Eddy sluit als laatste aan. Het duurt maximaal twee minuten. Ik heb intussen heel wat verklaringen van dit gedrag gelezen en één van de mooiste vind ik dat het om het teamgevoel gaat. Het is een manier waarop ze aan elkaar laten weten dat ze er zijn en waar ze zijn. Het is een soort vragen: 'is iedereen er?' Waar ze ook zijn op het erf, iedereen doet mee. Het is ook nog eens een prachtig geluid ook. Dank jullie jongens, voor dit concert!

2 januari 2021, zaterdag

Tags:

Wat na de bocht komt, weet je pas als je op weg gaat.
 
Recente Berichten
bottom of page