blij

Meer dan een week hebben we hem gescheiden gehouden van de anderen, onze Teun. Zelf wilde hij maandagavond al terug naar de groep, maar we vonden zijn wonden nog te vers en vooral durfde ik zelf niet. Wat ben ik de afgelopen dagen nerveus geweest voor dit moment: Teun terug in de groep. Vanavond was hij niet meer te houden en hebben we toegegeven. Er gebeurde niets. De andere honden keken bijna niet op of om toen hij de kamer in kwam. En Teun? Teun dook in de eerste de beste mand en ging op zijn rug liggen pitten. Ik was nog wel zo bang dat hij nooit meer onbevangen kon zijn. Nou, hij is al weer helemaal zichzelf. Alsof er niets gebeurd is. Nu nog even morgenochtend afwachten. Dan zijn de honden altijd het drukst. Als dat goed gaat, kan mijn vertrouwen weer langzaam groeien.

Op zijn linkerschouder zie je één van de plekken die door de dierenarts kaal is geschoren om een wond te verzorgen. Teun merkt nergens iets van, die is in dromenland. Terug in de groep waar hij hoort.