het was met het dagje wel

Het was een stevig dagje, gisteren. De verhuizing naar mijn nieuwe kantoor liep niet helemaal volgens planning. De verhuizer kwam in zijn eentje, terwijl ik twee sjouwers had besteld. De enige verhuisman die was komen opdagen, bleek ook nog eens versleten knieën en heupen te hebben en zeer kortademig te zijn. In het kort: die man kon geen trap op. Ik heb dan meteen zoveel medelijden dat ik zo iemand het liefst in een luie stoel zet met een kop warme chocomel.

Maar goed, een en ander betekende dat ik me het leplazarus heb gesjouwd, daar op de trappen van het kantoor. We hadden heel erg geluk dat er nog een ander bedrijf aan het verhuizen was in het pand. Zij hebben me met twee heel zware dingen geholpen.

Ik zal je zeggen dat ik vannacht erg goed geslapen heb en het vandaag kalm aan heb gedaan. Lekker languit voor de houtkachel.

Mocht je je afvragen waarom Dick niet hielp: er moet altijd iemand bij de dieren blijven. En mocht je je afvragen waarom ik zo'n slechte deal had met de verhuizer: met die organisatie heb ik al drie keer kantoorverhuizingen gedaan en dat liep elke keer perfect. Soms heb je pech.

Vandaag hebben we het kantoor thuis opnieuw ingericht en nu is alles klaar. Op naar een jaar met veel werkplezier.

24 januari 2021, zondag