dag Okja

Op 17 september kwam je bij ons wonen, na een fijn leven bij Belinda, waar je samen met Flappie zulke gelukkige jaren had. Toen Flap overleed was je op zoek naar nieuwe vrienden om samen mee te de wroeten, te slapen, te eten en te praten. Wat deed je het geweldig op ons erf, je was meteen thuis.

Ik zie je nog in een grote kuil liggen, die je in een mum van tijd gegraven had, onder de struiken, bij de vijver. Ik zie je voor de achterdeur staan drentelen, wachtend op je voerbak. Ik zie je samen met Teun naar jullie voerplaats rennen, ik zie je in het stro liggen, tegen je nieuwe vrienden Ollie en Grietje aan. Met je grote lijf, je lieve ogen en je gezellige geklets. Wat rook je lekker, wat straalde je een rust uit.

De laatste twee weken waren niet fijn. Je bezeerde je poot en kon bijna direct niet anders meer dan op je zij liggen. De dierenartsen en wij stonden voor een raadsel. Dit kon niet alleen van die poot komen, er was meer aan de hand. Wat is er toch gebeurd?

We zullen het nooit weten en vanochtend ben je ingeslapen. In de afgelopen weken zagen we telkens een heel klein beetje vooruitgang. Je had geen pijn, je at graag en je praatte nog even gezellig, je kon alleen niet opstaan en zelfs niet op je buik liggen, maar alleen op je zij. Gistermiddag was je in staat om jezelf om te keren. Dat leek goed nieuws, maar je kon direct helemaal niet meer bewegen en eten en drinken ging ook niet meer.

Het afscheid was goed. Je lag rustig te wachten op wat komen ging en viel direct in slaap. Rustig gleed je weg uit dit leven. Op weg naar Flap, ergens in een fijne dierenhemel. Misschien kom je er wel meer varkens tegen waarmee je over Erve Knots kunt praten. Er zijn er heel wat aan die overkant. Lieve, lieve Okja, jij grote schat, je mocht maar twee-en-halve maand bij ons zijn, maar je hebt ons hart veroverd vanaf de eerste seconde. We zijn zó blij dat we jou leerden kennen, dat je bij ons mocht zijn. Dank je voor wie jij was. Je hebt ons leven een stukje mooier gemaakt.

11 december 2022, zondag