dag Femke

Uit het Erve Knots dagboek van 11 augustus 2017: "Gisteravond is Femke bij ons komen wonen. Femke is een Texelaar-schaapje. Ze woont nu even een paar dagen in de voorstal, als een soort quarantaine, maar zondag mag ze kennismaken met de rest. Die staan al nieuwsgierig voor de deur van haar hok. Ze horen en ruiken haar en zijn heel benieuwd. Femke lijkt een pittige dame. Als ik bij haar kom, kijkt ze me met grote ogen aan en stampt een keer. Ze moet nog wennen aan mensen die haar willen aanraken. Het is zo leuk dat we nu een Fries melkschaap hebben, een zwartbles schaapje en een Texelaar.  Wat een verschillen in uiterlijk. Ben heel benieuwd hoe ze het gaat doen in de groep. Kaatje zal haar wel even op de proef stellen, maar laten we hopen dat Femke al snel vrolijk tussen de rest staat. Go Femke!"

Nou, het is helemaal goed gekomen met Femke en de groep. Volgens mij is er nooit een onvertogen woord gevallen. Femke bleek supersociaal en iedereen mocht haar op het eerste gezicht. Ook dat aanraken door mensen werd al snel gewoon. Ze kwam elke dag even bij me voor een knuffel. Dan zette ze haar hoofd scheef en keek me aan met die heldere ogen die leken te zeggen 'komt er nog wat van?'. En dan moest je haar even kroelen.

Femke was een prachtig, stevig, dametje met een sterk karakter. Van de schapenhouder waar ze vandaan kwam, hoorden we dat ze altijd zo'n goede moeder was en met eten stond ze toen ook al vooraan. Ze mocht bij ons komen omdat de schapenhouder wist dat het haar tijd was voor de slacht (ze had pootproblemen), maar hij gunde haar een plek bij ons. Zo kon ze aan de volgende zeven jaar van haar leven beginnen.

Ze leek zo onverwoestbaar. De sterkste van allemaal. En toch was juist zij degene die blauwtong niet overleefde. Eigenlijk kan ik het nog steeds niet geloven. Femke hoorde hier voor altijd te zijn. Dag leuke, lieve, stoere Femke, wat ontzettend fijn dat je hier zeven jaar kon zijn!

5 augustus 2024, maandag