afscheid van Ousi

Vanochtend om tien uur hebben we Ousi moeten laten inslapen. Ous kreeg de afgelopen maanden een steeds dikkere buik en eigenlijk wisten we wel dat het foute boel was. Een operatie is riskant (ze is ergens tussen de tien en vijftien jaar), dus we kozen ervoor om haar leven zo plezierig mogelijk te maken en goed in de gaten te houden wanneer het tijd was om haar te laten gaan. Al die maanden bleef ze opgewekt haar leventje leven. Elke ochtend wachtte ze me op voor de buitendeur en kwam haar bakje slobber halen. Ze scharrelde de hele dag vrolijk over het erf en had geen enkel teken van pijn. Gisteren voor het eerst wel. Ze kwam het stro niet uit, maar at nog wel graag. Vanochtend was haar buik nog dikker dan normaal en ademde ze zwaar. Haar tijd was gekomen. We brachten haar een erg lekker bakje slobber met rozijntjes, een dikke boterham met pindakaas en een appeltje. Ze at het met smaak maar kwam er niet voor overeind. We nemen afscheid van een grappig, lief, doortastend varkentje. Ze werd gered uit nare omstandigheden en kwam hier wonen op 2 mei 2016. De eerste jaren woonde ze bij Jip en Janneke en sinds april vorig jaar bij Ollie en Els. Daar had ze het hele erf ter beschikking. Het duurde even voor ze aardig ging doen tegen haar nieuwe vrienden, maar sinds de zomer sliepen ze als goede maatjes elke nacht tegen elkaar aan. Els kan nog geen afscheid nemen en ligt deze hele dag tegen haar aan (zie foto hieronder). We zijn zo blij dat Ousi in ons leven kwam en zullen haar erg missen. Ze was zo aanwezig in ons leven, soms kwam ze zelfs even bij mij onder de douche kijken. Dag lieve varkensschat, je hebt ons leven verrijkt.