afscheid van Ollie

Onze prachtige, lieve, wijze Ollie is er niet meer. Vanochtend hebben we hem in moeten laten slapen. Vijftien jaar en drie maanden is hij geworden. Hij woonde ruim vijfeneenhalf jaar bij ons.

De eerste jaren had hij hier een gouden tijd met Hector en Vrouw Holle als vrienden. Wat konden die drie goed met elkaar. Volgens ons hebben ze er wat afgelachen met z'n drieën, want er hing altijd een jolige sfeer in de stal. Ollie had, toen hij net bij ons woonde, een schouderfractuur opgelopen, waardoor hij één voorpoot niet meer kon gebruiken. Hij redde zich er prima mee en scharrelde toch heel wat over het erf.

Twee weken geleden kon hij ineens ook nauwelijks meer op zijn goede voorpoot staan en dat betekende een grote achteruitgang. We wisten dat het zover was dat we afscheid moesten nemen. Vanochtend hebben we hem verwend met een superontbijt: slobber met rozijnen, druiven en banaan. Hij genoot er hoorbaar van. De zon scheen in de stal en toen de dierenarts kwam lag hij lekker te slapen. Het leek wel of hij niet eens merkte dat hij een injectie kreeg. Hij sliep in tegen ons aan.

Wat een voorrecht was het om deze geweldige varkensman bij ons te mogen hebben. Ik heb heel wat bij hem gelegen en tegen hem aangepraat. Hij was een vriend. Zonder hem verder is een groot gemis. Dag lieve, lieve Ol, geef je al die vrienden van jou en ons daar aan de overkant een grote knuffel?

7 mei 2024, dinsdag