de enige

Lara heeft het goed tussen de zes reuen. Sinds Melua er niet meer is, is ze de enige teef. Ze heeft nog steeds veel privileges. Ze is de enige die bij ons boven mag slapen. Ze is trouwens ook de enige die de trap op durft, dus dat is makkelijk. Ze is de enige die mee gaat wandelen en altijd bijrijder mag zijn als Dick boodschappen gaat doen. Het lijkt bijna positieve discriminatie. Lara vindt dat terecht. Ze voelt zich ver verheven boven de rest en doet nog wel eens kattig tegen de jongens. 'Die mannen zijn rare wezens' zegt ze, 'als je ze niet regelmatig terechtwijst, krijgen ze teveel praatjes.' Ze heeft geluk dat de mannen zulke lieve sullen zijn, want anders had ze al lang een pak slaag te pakken. Het is trouwens niet zo dat de jongens niet mee zouden mogen op al die leuke uitjes. Ze zijn allemaal wel een (paar) keer mee geweest, maar vinden dat niet leuk. Waarschijnlijk een erfenis uit hun asielverleden. Ze vinden de veiligheid van het erf en de groep fijner dan in een auto zitten. Laat 'Lara maar denken dat alleen zij dat mag', zeggen ze, 'wij hebben niet zulke grote ego's.'