alleen maar tranen ...

Vandaag is er iets verschrikkelijks gebeurd. Boris is dood. Ons prachtige, lieve, zachtaardige ventje. Ik heb hem doodgereden. Hij is gaan slapen achter een voorwiel van mijn auto en toen ik vanochtend de auto achteruit zette om met Lara te gaan wandelen, ben ik over hem heen gereden. We zijn er kapot van. De beelden blijven maar komen in mijn hoofd. Onze lieve Boor. Rond deze tijd, als ik nog even achter de laptop ging zitten, was hij er altijd. Even een knuffel, een likje in mijn gezicht, dichtbij mij willen zitten. Bijna zeven was hij, maar voor mij is hij altijd een kitten gebleven. Klein, aanhankelijk, zó zacht. Van binnen en van buiten. De allerliefste kater. Alleen maar tranen....