voor altijd bij ons

Het afgelopen jaar namen we afscheid van drie (!) honden. Melua ging als eerste in april, in november Teun en in januari Wick. Ze zijn weg, maar nog lang niet vergeten. Op zoveel plekken in huis en op het erf hangt hun herinnering. Vanavond hadden we het er nog over hoe ik Melua 's avonds altijd een verhaaltje vertelde. Ik zat dan bij haar in het stro in de werkplaats. Ze vond dat moment zo fijn. Dicht bij me met dat grote lijf. Als ik het verhaal spannend maakte door wat anders te praten, pakte ze met haar poot mijn arm. Onvergetelijk. Wat een indruk hebben ze allemaal achter gelaten. Zo fijn dat we hen hebben mogen kennen. Voor altijd verbonden met Erve Knots.