het verhaal
Ik beloofde jullie het verhaal van Hector. Lees het bovenstaande en huiver. Onze kleine, stoere man begon zijn leven als carnavalsvarken in 2010 in Losser en werd na het feest gillend en doodsbang in een badkuip naar een zorgboerderij vervoerd. Toen die zorgboerderij in 2016 failliet ging, hebben wij hem opgehaald nadat er een reddingsactie voor hem was opgezet. We haalden hem op op 26 augustus. Dat kon alleen maar illegaal, want hij had nu eenmaal geen papieren. Tijd om langer te wachten was er niet, want het zou die week 35 graden worden. Dat was te warm om hem te vervoeren en hij kon niet langer wachten. Eenmaal op ons erf bleek hij nauwelijks te kunnen lopen, want hij was veel te dik, zijn buik sleepte over de grond en zijn hoeven waren ernstig vergroeid. Een lange tijd van afvallen begon. Zijn buik werd op 4 april 2017 in een vier uur durende operatie strak getrokken en zijn hoeven zijn in totaal vier keer onder narcose aangepakt, zodat hij redelijk zou kunnen lopen. Pas begin 2018 liep hij relatief makkelijk en zagen we hem lekker scharrelen. Wat zo bijzonder aan hem was, was dat hij nooit zijn goede humeur verloor. Zijn kop om hoog zodra hij ons hoorde, met een grote glimlach op zijn snuit. Hij praatte wat af tegen ons en later tegen zijn grote vriendin Vrouw Holle. Die twee waren bijna vanaf het eerste moment onafscheidelijk. Toen Ollie erbij kwam, zorgden de twee grote Kunekunes ervoor dat Hector altijd lekker warm tussen hen in kon liggen. Hector had hen ook volledig ingepakt met zijn vrolijkheid, lieve aandacht en gezellige geklets. Het voelt zo oneerlijk dat dit ongelofelijk lieve, leuke varken niet nog veel meer jaren lekker rond kan scharrelen. We missen hem alle dagen. Toen hij net dood was, week Vrouw Holle niet van zijn zijde en ze kwam zelfs niet overeind voor haar voer. Ik moest haar lokken met een speculaasje en dan nog keek ze steeds of Hector 'het al weer deed'. Ontroerend die twee. Inmiddels heeft ze zich erbij neergelegd dat hij er niet meer is en gaat haar leven zijn gewone gang. Wij proberen haar voorbeeld te volgen, maar Erve Knots wordt nooit meer hetzelfde zonder onze grote kleine man.
De foto in het artikel is trouwens niet Hector, maar Graat. Graat leefde voor Hector bij ons en de auteur van het artikel heeft een verkeerde foto van onze site gehaald. Wij zagen het artikel pas een jaar later. Graat was eerst ook veel te dik en daar hebben we ook aan gewerkt. Graat was mijn grote varkensliefde vóór Hector. Die hankbuikzwijnenmannen stelen je hart als je ze leert kennen.
