twintigtwintig

Buiten is het zo mistig dat je geen hand voor ogen ziet. Ik maak een laatste rondje over het erf. De dieren liggen rustig in het stro. Over twee uur gaan we het jaar uit en morgen begint een nieuw hoofdstuk, althans, laten we dat er van maken. Want wat een jaar was het. Van zoveel geliefde dieren afscheid moeten nemen, ongelukken, ziekte, Dick die al maanden niets op het erf kan doen, afscheid van Amersfoort. Ik kijk niet graag terug op dit jaar. Eerder met een brok in de keel. Twintigtwintig klinkt goed. Een nieuw decennium. Erve Knots bestaat tien jaar dit jaar. Een nieuwe start in Groningen met mijn werk. Het kan alleen maar beter worden, toch? Ik knuffel hier (in mijn schrijfhuisje) nog een kat of zes en ga daarna met de honden wachten op twaalf uur. We wensen jullie, trouwe volgers van Erve Knots, een allerbest nieuw jaar. Mocht het toch een beetje tegenvallen, hou vol, je kunt meer aan dan je denkt.