bijzonder

Teuntje. Wat missen we hem. Vanochtend in het bos was het net of hij met me meeliep. Ik zag hem snuffelen, huppelen en struinen. Als een dier zo plotseling gaat, dan duurt het een poosje voor het echt doordringt dat hij er niet meer is. Toen hij insliep was ik er niet bij, ik moest werken. Ik gaf de hele dag les en dat was niet af te zeggen. Ina en Dick vertelden dat het heel bijzonder was. Op het moment dat hij de injectie kreeg begonnen alle honden te huilen als wolven. Dat doen ze elke dag wel een of twee keer, maar nooit midden op de dag. Sergio lag bij Teun en huilde ook. Teun kreeg een prachtig vaarwel.