verdriet

Vandaag is onze Teun overleden. We hebben een paar moeilijke dagen achter de rug. Teun had acuut nierfalen. Gisteren werden zijn nieren gespoeld en het was duidelijk dat hij zou moeten inslapen. Dat is vanmiddag gebeurd.

Onze lieve, vrolijke teckel. De zachtste hond ooit. Bescheiden en tevreden. In februari is het veertien jaar geleden dat hij met zijn broer Gijs bij ons kwam wonen. Hij leek kerngezond tot een paar dagen geleden. Vorige week ging hij nog een paar keer mee naar het bos en snuffelde aan ieder takje. Hoewel al bijna 14, huppelde hij met ons mee, zijn prachtige oren flapperend naast zijn kopje. Onvoorstelbaar dat hij er ineens niet meer is. De hondenhemel heeft er een schat bij.