zwoegen

He, he, eindelijk tijd voor een bericht. Het was zo druk de afgelopen dagen, dat ik 's avonds geen puf meer had om wat dan ook te doen. Gisteravond lag ik om half negen in bed. Het werk op Erve Knots vraagt zo'n zes uur per dag en sinds Dick niets kan doen, sta ik er alleen voor, naast mijn andere bwerk. Ina helpt ons gelukkig op de doordeweekse dagen, maar om zes uur s'ochtends ben ik de enige die de dieren te woord kan staan en na vijf uur 's avonds ook. Je hebt geen idee hoe vaak er een hond naar buiten of naar binnen wil, hoeveel boodschappen toch nog even gedaan moeten worden en hoeveel kleine klusjes er zijn. Het scheelt enorm als je al die kleine dingen samen kunt doen. Ik ben van 6 tot 23 uur in touw (behalve gisteren dus, toen viel ik om acht uur om en heb ik maar wat werkzaamheden geschrapt). De dieren helpen gelukkig mee. Geen vervelende voorvallen, geen ziekte (even afkloppen) en zelfs geen sta-in-de-weg gedrag als ik de bestrating veeg. We komen er wel, maar deze drie weken waren zwaar. Maandag weer naar het ziekenhuis en het zou fijn zijn als er enige vooruitgang zou komen in de genezing van de operatiewond van Dick. Als hij maar een beetje zou kunnen bewegen, zou dat al een heleboel schelen. Zelf heeft hij ook wel genoeg van dat liggen. Morgen gaan we proberen om met rolstoel én vacuümpomp én twee honden naar het bos te gaan. Dan komt Dick er ook even uit. Duim even mee dat het mooi weer is.