wat een moment

Op een oud fototoestel vond ik vandaag de foto's van toen Brandon aankwam op Schiphol in de nacht van 30 april 2017. Wat was het mannetje onder de indruk van alles. Op de foto's staat hij wezenloos voor zich uit te kijken. Na zeven jaar asiel begreep hij de wereld niet meer. Zo'n vliegreis met aankomst bij allemaal vreemde mensen maakte hem helemaal in de war. Het was ook nogal wat. We hebben hem op een kar moeten zetten en naar de auto geduwd, want lopen deed hij niet. Zo begrijpelijk. Eén ding zat meteen goed: onze band. We zijn vanaf seconde 1 dol op elkaar. Brandon is de grootste knuffelkont op aarde. Er is geen dag meer geweest dat hij niet tegen me aan heeft liggen slapen.