hulp bij stress
Lenie Henrion is hondengedragsdeskundige en ze was vanmiddag bij ons. Het grote hondengevecht van dinsdag is ons niet in de koude kleren gaan zitten. Teun zit nog steeds apart. We zijn vandaag met hem naar de dierenarts geweest, want een van zijn wonden is ontstoken geraakt. Hij krijgt nu anti-biotica. Gezien de aanval die hij moest verduren, vallen de wonden mee en het gaat al een stuk beter met hem. Hem weer in de groep laten kan nog niet, want hij moet nog wel wat aansterken. En vooral moeten wij weer geloof krijgen dat het goed komt. Lenie heeft ons daar heel fijn bij geholpen.
Het is me nu duidelijk wat er aan de hand was en wat ik nu moet gaan doen. Het 'probleem' zit bij Wick. Hij is onzeker en staat daardoor bijna altijd 'aan'. Hij kan niet genoeg rust vinden en dat kost veel energie. Daardoor raakt hij gefrustreerd. Zijn nervositeit maakt dat de hele groep spanning opbouwt en die spanning is eruit gekomen. Zo'n ontlading richt zich vaak op de zwakste in de groep en dat is Teun.
Waar we nu mee begonnen zijn is snuffelwerk. We verstoppen kleine snoepjes in de wei (gewoon door ze rond te strooien) en iedereen gaat op zoek. Het was prachtig om te zien hoe het hen bezig hield. Gijs en Wick gingen het langst door. Je zag Wick ontspannen en uiteindelijk ging hij moe maar voldaan in de zon liggen. Dat soort momenten moeten we organiseren voor hem, dat hij zich kan ontspannen. We zorgen ook dat hij en Donder veel samen doen (door ze samen naar me toe te lokken en wat aan mijn hand te laten snuffelen bijvoorbeeld), want tussen die twee zit de meeste spanning. De komende dagen gaan we nog wat andere spelletjes doen.
Verder moet ik Wick nog wat beter 'vertellen' wat hij wel en niet mag. Soms probeert hij Donder uit de kamer te houden bijvoorbeeld. Ik loste dat op door Donder te helpen, maar wat ik moet doen is Wick even een stapje naar achteren zetten en me op hem te richten tot hij ontspant. Ik deed dat ook al wel, maar te kort en met niet genoeg gerichte aandacht.
Zo waren er nog meer tips en het werkte meteen. Vanavond lag Wick te slapen, zoals hij nog maar zelden deed.
Over een paar dagen gaat Teun terug de groep in en Lenie komt ons daarbij helpen. Ik kan nu weer geloven dat het goed komt. Heel fijn en nu al een hele zorg minder.
Als ik het zo opschrijf lijkt het alsof we de hele tijd met een nerveuze groep honden zaten. Dat was zeker niet zo. Gelukkig was ons clubje al vaak relaxt (jullie kennen de foto's), maar het was nog geen vanzelfsprekende relaxtheid, want de rust was nog te gemakkelijk te verstoren. Daar gaan we nu aan werken.
