dat was schrikken

Tja, en dan zit je ineens de hele avond in het ziekenhuis. Dick had acuut geheugenverlies. Hij wilde vanmiddag de dieren gaan voeren en wist ineens niet meer wat hij moest doen. Hij voelde zich raar en wist niet meer welke dag het was of wat ons adres was. Dat was schrikken. In het ziekenhuis bleek al snel dat hij TGA had. Ik had er nog nooit van gehoord, maar weet er nu alles van. Het betekent dat je een paar uur lang niet meer weet wat je doet. Hij weet er achteraf ook niets meer van. Het gaat vanzelf over en er zijn geen restverschijnselen. Het is in die zin ook niet ernstig, maar als naaste schrik je je een hoedje. Vanaf half acht kwam zijn geheugen heel snel weer terug. Binnen twintig minuten was hij weer helemaal helder en voelde zich prima. We beseffen hierdoor wel weer hoe kwetsbaar we zijn en hoe spannend het is als je niet weet hoe lang je weg bent van de dieren. We hebben de dag afgesloten tussen onze viervoeters op de bank en zijn dankbaar dat het zo is afgelopen.