beetje bang en verdrietig

Jullie zullen wel denken: waar blijven de berichten? Nou, de Knots-baasjes zijn nog steeds heel druk en ze hebben mij gevraagd of ik iets wilde vertellen, maar ik vond het een beetje eng. Sinds Mas er niet meer is, ben ik voor veel dingen bang. Mas was mijn grote vriend en met hem in de buurt durfde ik alles. Ik mocht ook altijd tegen hem aan slapen. Het is nu drie maanden geleden dat hij plotseling dood ging en wij, de drie overgebleven Koekebakkers, vinden het nog steeds heel moeilijk. Mas stelde ons altijd gerust en hij zorgde ervoor dat wij wisten wat we moesten doen. Nu moeten we het allemaal zelf kunnen. Het gaat langzaam wel iets beter met ons hoor, maar ik word toch altijd nog verdrietig als ik naar foto's van Mas en mij kijk. We vinden het wel fijn dat jullie altijd zo met ons meeleven hoor, dus daarom heb ik toch maar de moed verzameld. Dag allemaal!