Lara

Lieve, gekke, snelle Lara. Balletjesgek, trouwe wandelaar, prachtig meisje . Half januari 2012 kwam ze bij ons wonen, ze was toen anderhalf jaar oud. De eerste van onze opvanghonden. Ze had een liefdevolle jeugd en kwam als sterke, gezonde hond bij ons. Ze heeft altijd een bijzondere plek gehad tussen alle reuen. Als enige ging ze elke dag mee wandelen (de rest durft of kan dat niet), ze sliep bij ons op de slaapkamer en week nooit van Dick zijn zijde als hij op pad ging. Twee keer per week boodschappen doen, en Lara ging mee. Ik weet niet wat ze liever deed: wandelen of in de auto zitten. Eigenzinnig tussen al die reuen, waar ze zich niet veel aan gelegen liet liggen, behalve aan Mas, dat was haar grote vriend. Honderdduizend keer gooiden we een balletje waar ze als een speer achteraan ging (en dat ze nooit terugbracht). We hadden geen idee dat die zondag onze laatste wandeling zou zijn. Ze ging mee in de auto als altijd, een en al enthousiasme, lekker door het bos. Maandagochtend was ze stilletjes en bewoog bijna niet. Bij de dierenarts konden we die middag terecht. We zagen allemaal dat het ernstig was en bij de internist, waar we direct terecht konden, bleek na een echo dat ze meerdere tumoren rond de milt had, waarvan er één was gaan bloeden. Ze liet alle onderzoeken kalm gebeuren en sliep heel rustig in in Dick's armen. Tien jaar samen, dat nemen ze ons nooit af. Wat hebben we van jou gehouden lieve meid en wat heb je ons veel gegeven. Dankbaar zijn we, en verdrietig, we houden je voor altijd in ons hart. Wil je Mas een knuffel geven in die hondenhemel waar ik zo graag wil dat jullie zijn?

19 juli 2022, dinsdag